از سال ۱۳۸۴ تصمیم گرفتم به فعالیت هائی که در حیطه فوق تخصصی گوارش بر زمین مانده بپردازم که این اقدام دو فایده داشت :
۱-تعداد فعلیت هایم را محدود میکردم تا تبحر بیشتری در آنها پیدا کنم .
۲- به فعالیتهائی روی بیاورم که در کشور ما افراد محدودی به آن میپردازند .
و در این راستا به آن دسته از بیماری ها و ابزار تشخیصی مشغول شدم که در جامعه شیوع قابل توجهی داشته و ابزار تشخیصی مناسبی نداشتند .
با توجه به مطالب بالا بیشترین فعالیت خود متمرکز کردم بر روی :
A – اختلال بلع بیشتر بذلیل اختلالات حرکتی مری و ابزار تشخیصی آن یعنی مانو متری مری
برای بزرگ نمائی روی تصویر کلیک کنید
B –بیماری یبوست مزمن و مقاوم بدرمان و ابزار تشخیصی آن یعنی مانو متری مقعد.
برای بزرگ نمائی روی تصویر کلیک کنید
C –بیماری بی اختیاری مدفوع ، درد مقعد و ابزار تشخیصی آن مانومتری مقعد
برای بزرگ نمائی روی تصویر کلیک کنید
D – خونریزی با علت ناشناخته دستگاه گوارش و ابزار تشخقصی آن کپسول اندوسکوپی
برای بزرگ نمائی روی تصویر کلیک کنید
E – بیماری رفلاکس و ابزار تشخیصی نهائی آن پی اچ متری و ایمپدانس .
برای بزرگ نمائی روی تصویر کلیک کنید
F-آموزش دانشجوئی که همیشه عاشق آموختن بدانشجو و یاد گرفتن از ـنها بودم و هستم .
و از آنروز حدود سیزده سال میگذرد ،باید خاطر نشان کنم عمر این دستگاه در کشور ما در مواردی کمتر از دوازده سال است .
در طول این سالها زندگی خود را برای وقف اموختن و آموزش اختلال بلع ،یبوست ،بی اختیاری مدفوع ،کپسول اندوسکوپی ،مانومتری مری،مانومتری مقعد و پی اچ متری و ایمپدانس نمودم تا شاید بتوانم مثل همه همکاران گوارش گرهی را بازکنم .
و امروز خوشحالم که این تصمیم را گرفتم و البته نباید فراموش کنم تشویق همکاران خوبم را در بخش گوارش بیمارستان دکتر شریعتی که در سختی راهی که انتخاب کرده بودم یاری ام کردند و همینطور از مدیریت بخش گوارش باید تشکر کنم که در مهیا کردن امکانات تشخیصی فوق اهتمام نمودند .
